A Hélène Gautier-Pictet
avec mes meilleurs voeux
Edmond Privat
ce vieux livre de 1931 / dont le stock fut /
brulé par les / autorités nazies /
à Paris / en 1941
http://www.swiss-quakers.ch/ge/library/library-anec-F.html
Edmond Privat – 1906
Edmond Privat estis unu el la plej junaj esperantistoj ĉe la Unua Universala Kongreso en Boulogne-sur-Mer (Francio) dum la jaro 1905 – Li estis granda amiko de Gandhi
Grafologia analizado de la skribo de
EDMOND PRIVAT
(Ginevra, 17 agosto 1889 – Rolle, 28 agosto 1962)
Grafologia slipo – signoj
Malkunligita 9 kaj fragmentiĝa – sobra 9 – sobreca ekstrasigno 9 – enŝoviĝema 8 – klara 8 – subtila 7-8 – ema al neteco – literoj A-O supre malfermitaj supermezure – Larĝa inter la linioj 7 – dekstrenklina 7 – rigidaj stangoj 7 – retorditaj stangoj 2 – kurbitaj stangoj 1 – malegala kun metodo 6-7 – anguloj A 6 – Anguloj C 5-6 – baza linio “fiksita” (plutenita), kun febla suprenirado kaj tuja malsuprenirado de la baza linio – malgranda kalibro 5-6 – kurboforma 4-5 – literlarĝeco 6 – Larĝa inter la vortoj 6 – akurata kvazaŭ pristudita – eleganta – korektoj pro pedantaĵo kaj ne pro malcerto – literoj “t” plialtigitaj – la komencaj literoj en la nomoj de lia subskribo pompaj kaj troaplombaj
oo00O00oo
Tiu de Edmond Privat estas personeco kiu distingiĝas, eĉ laŭ la grafologia vidpunkto. Ja, lia elekto skribi per “script”-tipoj kiel rutina skribmaniero estas orientiga por la grafologo. Ne temas pri vera majuskla skribmaniero; eble “script”-elekto povis esti kondiĉita de lia ĵurnalista profesio (sed ne ĉiuj ĵurnalistoj adoptas tion); ŝajnas ja, ke li elektis ĝin pro klarec-emo.
Lia gesto, eĉ se tre rapida, tre klara kaj eleganta kiel formo, sinua (ne paralela) kaj leĝera, ne estas gesto libera, flueca kaj kohera, sed ĝi donas ĝeneralan impreson de rigideco. Pro ĉi tiaj ĝeneralaj grafikaj karakterizoj, ŝajnas kompreneble kial ankaŭ lia personeco same esprimiĝas per akurateco en la pozoj kaj precizeco, aferoj kiuj povas en li eĉ tanĝi trodetalemon kaj ĉikanemon.
Lia psiko, tendence analiza, analizema, kolektas kaj amasigas informojn kaj kromajn informojn, tute ne por alveni al vera resumo, prefere por plue ekzameni detalojn kaj specialajn notojn, sen scii al kio tioj povos lin konduki (signo malkunligita altgrada, eĉ fragmentiĝa); pro tio, al li estas tre malfacile atingi konkludojn, interplekti rilatojn favorajn al unueca kaj suma vido. Li emas diserigi.
Tia lia tre granda kapablo sin koncentri sur unuopajn detalojn, kiujn li analizade sukcesas pliampleksigi eĉ originalmaniere kaj novige, tia lia estmaniero supermezure sindeviga kaj sinrega, malŝparigas al li multajn energiojn kaj ĉi tiu streĉo povus lin konduki al korpa elĉerpiĝo (ne nerva sed rilate al fortoj).
Lia obstino dispecetigi la veron, kaj lia ekscesa skrupuleco, povas turmenti la apudulojn kaj malfaciligi lian socian vivon, kvankam en lia elkora profundo li sentas sin arde influebla rilate al spronoj de la naturaj sentoj. Li daŭre troviĝas alarme aktiva. Certe ne mankas al li ia afablo- kaj ĝentileco-kapabloj, sed ĉar tiaj profundaj sentemoj embarasas lin, li ilin emas kaŝi, senkolerigante kaj trankviligante la kontraŭulon per (tute malkaŝa) komunika lakonecemo, silentigante la kontraŭulon, kiu povus ĝeni lin aŭ senintence elaperigi tiun lian inklinon (de Privat) al tenereciĝo, kiun oni povus kompari kun volupteco.
Li rezultas inklina al la esplorado (kiu povus esti historia, literatura sed ankaŭ kemia en laboratorio, se li estus elektinta sciencajn studojn). Sed li prefere orientiĝis al la ĵurnalisma kaj verkista profesioj, kaj en tiuj okupoj li sukcesas senegale: unue pro lia priskriba klareco kaj pro la detaligita kaj metoda subdivido de la eventoj, prezentitaj sen-orname, kio ja instigas aliajn fari kromajn konsiderojn kaj meditojn; due, ĉar en liaj observadoj kaj konsideroj, multe rafinitaj, li enkondukas ankaŭ novigajn elementojn, tre originalajn, ekster la banalaj skemoj, sed pli proksimaj al siaj personaj skemoj, kelkfoje eĉ ne konvenciaj sed ekstravagancaj aŭ arbitraj.
Laŭ la psikologio de Jung, Privat povus esti taksita kiel “introvertita pensulo”. Ĉiukaze, li estas (estis, ja) persono kiu multe meditas, kaj izolece.
Lia tre serioza penso kaj skema (artika), lia volo tre decida kaj kelkfoje intime sarkasma kaj mordanta, esprimita ankaŭ per faroj aŭ situacioj ŝajnantaj rompaj (mortigaj), liaj firmaj decidoj, lia kapablo alfronti eĉ la plej kruelajn aspektojn de realo, povus pensigi al ni, ke li estu inklina al profesioj rilatantaj la juĝsciencon (pro la enketemo), sed diverse li estas allogata de esplor-laboroj, kiuj postulas emon al analizado kaj al akurata kaj rutina metodiko, kie la risko kaj la neatenditaĵoj estas prevente (anticipe) kalkulitaj. Fakte, post lia komenca entuziasmo li, regule, reeniras la rutinan singardemon: li ne permesas, ke facilaj entuziasmiĝoj dominu sin.
Edmond Privat en 1950
el lia rakonteto “Tamen perdota”, kiu troviĝas ĉe la urba biblioteko CDELI en La-Chaux-de-Fonds, Svislando
dal racconto “Tamen perdota”, che si trova nella biblioteca cittadina CDELI a La-Chaux-de-Fonds, Svizzera
Analisi grafologica sulla scrittura di
EDMOND PRIVAT
(Ginevra, 17 agosto 1889 – Rolle, 28 agosto 1962)
SCHEDA GRAFOLOGICA – segni principali:
staccata 9 e frammentata – parca 9 – riccio sobrietà 9 – sinuosa 8 – chiara 8 – filiforme 7-8 – tendenzialmente nitida – apertura A-O molto sopra la media – Larga tra righe 7 – pendente 7 – aste rette 7 – aste ritorte 2 – aste curve 1 – disuguale metodicamente 6-7 – Angoli A 6 – Angoli C 5-6 – piantata sul rigo, con lieve ascendenza che subito ridiscende all’interno del rigo – minuta 5-6 – curva 4-5 – Larga di lettere 6 – Larga tra parole 6 – accurata quasi con studio – elegante – qualche correzione da pignoleria (non da incertezza) – taglio “t” sopraelevato – le lettere iniziali dei nomi della firma sono ampi e spavaldi.
oo00O00oo
Quella di Edmond Privat è una personalità che si distingue, anche grafologicamente. Già la scelta dello “script” come sua scrittura abituale è indicativa per il grafologo. Non è un vero stampatello; lo “script” potrebbe essere stato condizionato dalla professione di giornalista (ma non tutti i giornalisti lo adottano); in realtà sembra dettato dall’esigenza di chiarezza.
Il suo gesto, seppur piuttosto veloce, molto chiaro ed elegante nella forma, sinuoso (non parallelo) e leggero, non è un gesto sciolto, fluido e coeso, ma dà all’occhio l’impressione generale di rigidità. Per tutte queste caratteristiche grafiche generali, è naturale che poi la personalità manifesti anche psicologicamente accuratezza negli atteggiamenti e precisione, che possono rasentare in lui addirittura la minuziosità e la pignoleria.
La sua psiche, tendenzialmente analitica, raccoglie ed accumula dati su dati ma non per farne una vera sintesi, piuttosto per vagliare ulteriormente le particolarità e specificità, senza sapere dove tutto questo lo potrebbe portare (fortissimo staccata, persino frammentata) per cui gli risulta assai difficile arrivare alle conclusioni, a intrecciare le connessioni giuste che dovrebbero poi portare ad una visione d’insieme più globale e unitaria.
Questa sua enorme capacità di concentrazione sui singoli dettagli, che analiticamente sa sviluppare in modo anche originale e innovativo, questo suo modo di essere oltremisura impegnato e controllato, gli fanno sperperare molte energie e questo sforzo potrebbe portarlo anche all’esaurimento (non nervoso, ma fisico).
L’ostinazione nello spezzettamento delle verità e la meticolosità esagerata possono irritare chi gli sta vicino e rendere le sue relazioni sociali più difficoltose, anche se nel suo profondo egli si sente fortemente influenzabile di fronte agli stimoli di natura sentimentale. Egli è sempre in stato di allerta attiva. Non gli manca certo il senso della amabilità e della gentilezza, ma siccome questi sentimenti profondi lo imbarazzano, li nasconde e con la propria manifesta laconicità comunicativa disarma l’avversario, lo riduce al silenzio, perché l’altro potrebbe seccarlo o involontariamente portare alla luce quella sua tendenza all’intenerimento, che è anche avvicinabile molto alla sensualità.
Egli è sicuramente più incline per la ricerca (può trattarsi di ricerca storica, letteraria, ma anche di chimica di laboratorio se i suoi studi si fossero orientati verso le scienze). Si è orientato invece verso una professione giornalistica e come scrittore risulta essere impareggiabile, prima di tutto per la chiarezza espositiva e la suddivisione particolareggiata e metodica degli eventi, presentati in modo scarno, che risveglia in altri ulteriori considerazioni e meditazioni; secondariamente perché nelle sue osservazioni e considerazioni, molto raffinate, introduce anche elementi innovativi e molto originali, al di fuori dagli schemi generali, più vicini ai suoi schemi personali, forse a volte anche non del tutto convenzionali ma eccentrici o arbitrari.
Secondo la psicologia di Jung, Privat potrebbe rientrare nel tipo “pensiero introverso”. E’ in ogni caso una persona che pensa molto e in solitudine.
Il suo pensiero molto serio e articolato, la sua volontà molto decisa e a volte nell’intimo sarcastica e tagliente, espressa anche nei fatti o nelle situazioni che possono apparire stroncanti, la determinazione dei suoi propositi che sanno guardare anche gli aspetti più crudi della realtà, sembrerebbero portarlo di più verso professioni che hanno a che fare con la magistratura, con l’inchiesta, ma in realtà egli è attirato di più da lavori di ricerca che richiedono tendenza all’analisi e ad una metodica precisa e abitudinaria, dove il rischio e gli imprevisti siano preventivamente calcolati. Infatti, dopo l’iniziale entusiasmo egli, regolarmente, tende a rientrare nella ordinaria prudenza: non si lascia cioè dominare dai facili entusiasmi.
Edmond Privat, giornalista e scrittore, è stato tra i più giovani esperantisti presenti al primo congresso mondiale dell’esperanto, avvenuto a Boulogne-sur-Mer (Francia) nel 1905 – E’ stato un grande amico di Gandhi
lingvo-vojo 